Ünlü şair Nazım Hikmet bir şiirinde; “O benim kollarım, bacaklarım, başımdır. Yavrum, annem, karım, kız kardeşim, hayat arkadaşımdır” der kadın için. Nazım’ın herşeyim diye tarif ettiği kadını Cengiz Han onore etmiştir. Rivayet edilir ki; bir gün Cengiz Han, tüm hanları toplamış, sağ yanına da eşini oturtmuş; Cengiz Han, hanlarına: “Ben Hanlar Han’ı Cengiz Han, hepinizin Han’ıyım” sonra eşini göstererek; “Bu da benim Han’ım!” demiş. Cengiz Han’dan günümüze dek kullanılagelen hanım kelimesi ne yazık ki sadece eşi ifade eden bir kelime olarak kalmış, gerçek anlamından uzaklaşmıştır. Millet olarak tarihte ülke yönetiminde hakandan sonra en yetkili kişi olarak kabul ettiğimiz kadın, inancımız gereği hakkını ödeyemeyeceğimiz hatta Peygamberimizin ifadesiyle cennetin ayakları altında olduğuna inandığımız kadın, günümüzde ne yazık ki şiddetle adı yanyana anılır hale geldi. Bu acı durumu toplum olarak hakediyor muyuz? Elbette hayır. Lütfen artık yakın çevremizden başlayarak hayatı paşlaştığımız kadına toplumda hakettiği saygıyı ve sevgiyi gösterelim. Yüreklerinde ki engin hoşgörü ve sevgiye sığınarak fıkra gibi bir tespiti sizinle paylaşmak istiyorum. “Kadının biri kocasına yemek olarak bir parça samanı önüne koyuvermiş. Adam bağırarak: “Bu ne böyle, saman mı yiyeceğiz, delirdin mi sen?” deyince kadıncağız cevaplamış. “Ne bileyim? 20 senedir sana yemek yaparım, saman yemediğini gösteren tek bir kelime etmedin!” Bu durumu kendiniz için bir değerlendirin lütfen. Hangimiz saman yemediğimizin farkında acaba? Çok mu zor sevgi dolu, teşekkür niyetine birkaç kelam etmek... Serap Atay’a göre; Adı kadın, Anadır bacıdır kadın. Candır cananadır, eşdir kadın. Eli öpülesidir, duygu selidir kadın. Nasıl bir kadın olduğuna ise Bekir Akbulut’un mısralarında şahitlik edelim. Bir kadın ki insanı insan eder Bir kadın ki sineleri har eder Bir kadın ki edebi lisan eder Bir kadın ki doğurur da var eder Bir kadın ki mutlu eder eşini Bir kadın ki siper eder döşünü Bir kadın ki kutsal bilir işini Bir kadın ki kendin bilir ar eder Bir kadın ki ne hal gelse başına Bir kadın ki toz kondurmaz eşine Bir kadın ki düşmez lafın peşine Bir kadın ki hüneriyle kâr eder Bir kadın ki hayır dua dilinde Bir kadın ki düzen onun elinde Bir kadın ki gonca sunar gülünde Bir kadın ki yâd’a dünya dar eder.